mieszaniec labradora z goldenem

9. Stunning Bernese mountain dog x Labrador pup. Age: 9 monthsReady to leave: Now. Antrim, County Antrim. £ 600. 20 days ago. 7. Beautiful Goldador golden retriever x Labrador puppies for sale. Age: 11 weeksReady to leave: Now. Mój pies jest mieszańcem Goldena z Labradorem. Dlaczego nie ma takiego temperamentu jak te rasy ? On przejdzie z 1km albo mniej i już zmęczony jest. Nie lubi pływać. A retrievery, które znam uwielbiają wodę. Super-Paula - Nie brałam go ze schroniska. Ma dopiero 4 lata. Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2011-06-01 18:38:59. Mieszaniec labradora. #express Oddam w dobre ręce 12 tygodniową suczke. Mieszaniec labradora Spotted: Strzelce Opolskie · September 7, 2022 · 835 views, 33 likes, 9 loves, 2 comments, 0 shares, Facebook Watch Videos from Champion Ośrodek Szkolenia Psów, Legnica: Cały czas ćwiczymy #owczarekniemiecki #mieszaniec #labladorretriever LAZY DAYS LABRADOR STATUE 730 L x 440 x 190mm T 5.4kg $290 4 available only https://birdandfishplace.com.au/ At Bird and Fish Place 12 Lewis Rd Wattle Grove Open 7 Days Monday to Saturday 9 till 5 Sunday 10 till 4 #perthpetshop #petsofperth #perthdogs. $290. Wattle Grove, WA. 26/10/2023. Frau Mit Hund Sucht Mann Mit Herz Kinox. Sfora, do jakiej należy: Sfora ŚwiatłaRanga: BetaImię: PerełkaPłeć: SuczkaRasa psa: BeagleKolor sierści: TricolorKolor oczu: IndygoWiek: 20 latCharakter: Miła, pomocna, odważna, mądra, szybka, zwinna, utalentowaną, silnaRodzina: Matka: Błysk-beagle tricolor, zginą, kiedy Perłka będzie omegą podczas walki sfór (jeśli będzie walka, jeśli nie, to przy porodzie)Ojciec: Atak-beagle tricolor, zginął, kiedy Perełka będzie omegą podczas walki stór (jeśli będzie walka, jeśli nie, to przez rozpacz po partnerce)Partner: Kosmos-beagle tricolor z granatowymi oczami, zwykły pies patrolowySzczeniaki: Mięta-beagle tricolor z miętowymi oczami, pachnie miętą (jeśli można, to szkoli się na kogoś, jak medyk) Szczek-beagle tricolor z błękitnymi oczami, lubi szczekać, szkoli się na psa patrolowego*Blizny lub inne dodatki: Ma bliznę na prawym oku, bo, kiedy była omegą podczas walki sfór (jeśli walka będzie, jeśli nie, to podczas szkolenia niechcąco wpadła na krzak i podrapała oko)*Umiejętności: Dobrze poluje i walczy (jeśli mogę)*Dodatkowe informacje: Jest troszkę leniwa, nie lubi chodzić na poranne patrole, jednak nie chce stracić swej rangi, więc, jeśli alfa ją poprosi, to pójdzie. Boi się o sforę. Labrador to na chwilę obecną bez wątpienia jedna z najbardziej popularnych ras psów w skali całego świata. Trudno jednoznacznie stwierdzić, jakie są właściwe przyczyny tak ogromnej popularności i dlaczego to właśnie labrardor oraz Golden Retriever a nie inne rasy z grupy Retrieverów cieszą się tak dużym i międzynarodowym uznaniem. Predyspozycje Chociaż początkowo labrador był psem typowo użytkowym, obecnie właściwie nie używa się już tej rasy do polowań, czyli zgodnie z jej pierwotnym, historycznym przeznaczeniem. Labrador to na chwilę obecną przede wszystkim wszechstronny pies rodzinny i towarzyski, znakomity kompan spacerów, zabaw a także towarzysz dzieci. Jednak, pomimo że labradory od dawna nie są już wykorzystywane podczas polowań, przedstawiciele tej rasy nadal zachowali różne „historyczne” nawyki, o których właściciel powinien wiedzieć przed dokonaniem zakupu psa tej rasy. Warto również wiedzieć, że labradory często bywają używane jako psy użytkowe, lecz nie w polowaniach, lecz w innych obszarach. Co więc przyszły(oraz obecny) właściciel psa rasy Labrador powinien wiedzieć o charakterystce tych psów? Czy labrador jest psem łatwym w prowadzeniu czy może jednak przysparza pewnych problemów wychowawczych, a jeżeli tak, to jakie konkretnie są te problemy? Przyjrzyjmy się charaktertyce tej rasy nieco dokładniej i postarajmy się udzielić możliwie jak najbardziej wyczerpujących odpowiedzi na powyższe pytania a także rozjaśnić inne istotne kwestie związane z tą rasą. Labrador: historia rasy i klasyfikacja Labrador retriever to tradycyjna rasa użytkowa pochodząca z obszaru Nowej Fundalndii. Psy tej rasy były pierwotnie używane przede wszystkim w charakterze pomocników rybaków(aportowały sieci znajdujące się w wodzie a także rozmaite inne przedmioty). Po tym, jak rasa trafiła do Wielkiej Brytanii(druga połowa dziewiętnastego stulecia), psy tej rasy podobnie jak Golden Retrievery były powszechnie używane w polowaniach. Zadanie labrardora w trakcie polowanie było podobne do charakteru pracy tej pracy w początkach jej istnienia: pies miał aportować ustrzelonę przez myśliwego zwierzynę, w tym przede wszystkim ptactwo wodne(było to więc aportowanie z wody). Podobnie jak w przypadku wielu innych ras, dokładna genealogia rasy Labrador Retriever nie jest znana. Wiadomo, że psy te są spokrewnione z dwiem innymi rasami wywodzącymi się z historycznego obszaru Nowej Fundlandii, a mianowicie z Nowofundlandem oraz Landseerem. Kynolodzy zajmujący się historyczną genealogią labradora uważają, że pierwotnie nie istniał dokładny podział pomiędzy tą rasą a dwiema rasami wymienionymi powyżej, czyli Nowofundlandem oraz Landseerem. Istniały mniejsze psy użytkowe, używane przez rybaków do wyciągania lżejszych ładunków i rzeczy z wody, oraz psy o większym rozmiarze ciała, które aportowały cięższe ładunki oraz ze względu na dość silny instynkt terytorialny były używane również w charakterze psów stróżujących. Spekuluje się, że labrador pochodzi właśnie od pierwszej z wymienionych kategorii psów używanych dawniej przez rybaków na obszarze Nowej Fundlandi. Za tą hipotezą przemawia nie tylko rozmiar tej odmiany psów typu Retriever(labrador jest wyraźnie mniejszy i lżejszy, niż Landseer czy Nowofundland), ale także fakt, iż labradory są psami przeważnie pozbawionymi wyraźniej zaznaczonego instynktu terytorialnego. Pod względem klasyfikacji kynologicznej labdardor jest klasyfikowany jako przedstawiciel psów aportujących, płochaczy oraz psów wodnych. Przedstawiciele rasy Labrador Retriever podlegają próbom pracy. Labrardor: charakter Pod względem charakteru labrador należy do psów wyjątkowych łatwych w prowadzeniu. Psy tej rasy przeważnie są przyjazne, łagodne oraz bardzo pojętne, dzięki czemu mogą być wychowywane nawet przez początkujących hodowców, którzy nie mają żadnego doświadczenia z psami. Ze względu na swoją legendarną wręcz cierpliwość labdardory znakomicie nadają się również do zabaw z dziećmi. Dzięki swojej wyjątkowej pojętności uczenie labradora zazwyczaj nie stanowi żadnego problemu: pies ten szybko nabywa nawyków wpajanych mu przez właściciela oraz bardzo prędko uczy się niezbędnych komend. Labrador jest psem dość ruchliwym, zwłaszcza w młodym wieku. Z tego powodu psy tej rasy powinny mieć możliwość wybiegania się. Labradory bardzo często biorą udział również w różnego rodzaju psich sportach, takich jak obedience, flyball, agility, dogtrekking oraz tropienie. Psy te znakomicie nadają się również do towarzystwa w trakcie spacerów oraz przejażdżek rowerowych. Wychowanie labradora Jak wspominano, labrador jest psem łagodnym i raczej łatwym w prowadzeniu, co jednak nie oznacza, że przedstawiciele tej rasy są całkowicie pozbawieni kłopotliwych dla właściciela nawyków. Przede wszystkim, labradory wprost uwielbiają się kąpać. Oznacza to, że jeżeli podczas przechadzki będziemy mijać jezioro, staw, rzekę lub strumyk możemy być niemal pewni, że nasz pies skorzysta z okazji i niemal natychmiast wskoczy do wody. Oprócz tego, niektórzy przedstawiciele rasy labrador(zwłaszcza same), mogą wykazywać pewne pozostałości instynktu myśliwskiego, podobne do tego, jakim charakteryzują się harty, tyle, że znacznie mniej nasilonego. Młody labrador może być więc skłonny do gonienia mniejszych zwierząt, jednak niekoniecznie w celu zrobienia im krzywdy. Karma dla labradorów Kliknij i sprawdź ceny! Labrador: wygląd, waga i umaszczenie Według kryteriów przyjmowanych przez światowe organizacje kynologiczne, pies rasy labrador powinien odznaczać się następującymi cechami fizycznymi: 1. Wzrost w kłębie: 56–57 cm dla psów oraz 54–56 dla suk 2. Waga: 30-36 kg dla psów oraz 25-32 kg dla suk 3. Umaszczenie: czarne, biszkoptowe lub czekoladowe(dopuszczalne są różne odcienie tych kolorów) 4. Ogólna budowa ciała: szeroka klatka piersiowa, dość masywna konstrukcja, szeroka szczęka, mocne kończyny Oczywiście, tak samo jak w przypadku wielu innych ras, tylko pewna część labradorów spełnia powyższe kryteria. Psy czasami bywają wyższe i cięższe, niż dopuszczają to kryteria wystawowe, suki zaś nierzadko charakteryzują się niższym wzrostem oraz wyraźnie przysadzistą budową. Jeżeli jednak pies waży ponad 45 kilogramów a suka ponad 40, należy zasięgnąć porady weterynarza odnośnie żywienia oraz zapobiegania ewentualnym chorobom(labradory są z natury dość podatne na choroby stawów oraz kości, a zbyt wysoka waga psa stanowi w tym przypadku czynnik ryzyka). Labrador: zdrowie, choroby i pielęgnacja Labradory są psami niewymagającymi bardziej zaawansowanej pielęgnacji. Warto jednak wiedzieć, że przedstawiciele tej rasy linieją dwa razy w roku. W okresie linienia sierść psa powina być dokładnie szczotkowana 2-3 w tygodniu. Labradory wykazują również naturalne tendencje do chorób oczu oraz zapaleń uszu, co bywa związane z częstymi kąpielami, do których psy tej rasy wykazują wyraźną predylekcję. Z tego powodu, pies powinien przynajmniej raz w roku być poddawany kontroli weterynaryjnej, zwłaszcza jeżeli często zażywa kąpieli w naturalnych zbiornikach wodnych. Labrador: zastosowanie użytkowe Chociaż psy rasy labrador nie są już używane do aportowania ani też w charakterze psów myśliwskich, to jednak ze względu na swoje zalety charakterologiczne przedstawiciele tej rasy często występują w roli psów użytkowych. Labradory najczęściej wykonują takie zadania, jak: przewodnik osób ociemniałych psy ratownicze psy wykorzystywane w dogoterapi psy używane przez policję oraz inne służby do wykrywania narkotyków Podsumowanie Labrador jest znakomitym psem rodzinnym, odznaczającym się pojętnością a także łagodnym, przyjaznym oraz cierpliwym usposobieniem. Psy tej rasy zachowały jednak niektóre naturalne dla siebie tendencje, dlatego nie powinny być traktowane jako typowe psy „kanapowe”. Labrador jest psem, który zwłaszcza w pierwszej połowie swojego życia potrzebuje dość sporej dawki ruchu, przy czym najlepszym rozwiązaniem są albo sporty dla psów albo zabawy wymyślone przez właściciela. Labradory nie wykazują instynktu terytorialnego ani obronnego, dlatego też nie mogą być wykorzystywane w roli psów obronnych lub stróżujących. Hmm trochę stary post ale się dopiszę :wink: Jestem nowa na tym Forum, ale mam nadzieję, że niedługo się zadomowię. Mam zamiar kupić psa ( a właściwie sukę). Szukam porad z tzw. pierwszej ręki czy wybrać labka czy goldenka. Mam w domu dwa koty a w styczniu urodzi mi się pociecha. Wiem, że obie rasy są radosne, niekofliktowe i dobre dla dzieci, ale nie mogę się zdecydować Jeśli chodzi o wygląd jest to rzecz gustu. Ja nie lubię (nie podobają mi się) zwierzaki z długą sierścią. Nie lubię ich czesać. Labradora przelecisz szczotką i eot. Choć z drugiej strony chcesz suczkę a - zaznaczam że to wyłącznie moja subiektywna opinia! - sporo ustępują w urodzie psom. To wszystko rzecz gustu więc przejdźmy do innych tematów :wink: Charakter - nigdy nie miałam goldena - ponoć są nieco subtelnijsze i wrażliwsze niż labki. W ubiegłym roku jak byłam "na koniach" była pani z goldenem, młodym psem - był dużo spokoniejszy niż teraz jest Kenzo (ma 15mcy i tyle miał mniej więcej ten goldi). Kenzo, szczególnie niewybiegany Kenzo to tajfun energii. Jeśli te cechy nie są przypadkowe (zwierzę to jednak indywidualność i rasa określa je tylko w pewnym stopniu) wybrałabym jednak goldena - ze względu na niemowlę ... I skoro już weszliśmy na niemowlę: małe dziecko i młody pies ...uh ... Labki i goldeny są "dobre dla dzieci" w sensie że są łagodne. Ale powiem Ci że póki Kenzo nie skończył roku małe dzieci to była dla mnie zmora. Bo piesek ważący sobie 20kg ...25kg...30...35...40kg ...chciał się witać z ukochanymi małymi dziećmi skacząc na nie z rozpędu. Do tego widząc dziecko robił się nieodwoływalny. Teraz już mam spokój bo raz że jest po szkoleniach i zrobił się usłuchany a dwa że istnieje dla niego tylko piłka. Ale wciąż bym musiała uważać w towarzystwie dziecka bo delikatny to on nie jest ... gracja słonia w składzie porcelany ... No i kolejna sprawa: poradzisz sobie z absorbującym małym dzieckiem i równie absorbującym młodym psem? A po jakimś czasie z małym dzieckiem i psem który po 2h latania po lesie po pół godziny drzemki jest znów gotowy do zabawy czy na spacer? Co do reszty "wad" to doliczyc one beda retrieverow ogolnie - czyli zarowno goldenka jakm i labka. Przede wszystkim te psiaki zostaly wyhodowane po to aby niosic - tak wiec biora do pyska wszystko - chocby nie wiem jak obrzydliwe to bylo - od smieci, jedzenia, po padline i gowienka. Nie koniecznie. Kenzo brał jak był szczeniakiem, teraz jest spokój. Ale może wynika to z nakręcania na piłeczkę. Poza tym sa to psiaki strasznie przymilne - leca do kazdego - kto chce lub nie chce je poglaskac. Dotyczy to szczeniąt i młodzieży, starsze psy zwykle z tego wyrastają. Miałam z tym straszny problem, a teraz często jest tak że jak ktoś woła/gwiżdze na Kenzo on nawet nie raczy zaszczycić delikwenta spojrzeniem. Jesli calymi dniami nie ma Cie w domu i jesli nie masz czasu aby przez 2 godziny dziennie kiziac psa po brzuchu/za uchem itp to ani lab ani golden nie sa psami dla Ciebie. Zgadzam się że trzeba mieć dużo czasu ale może nie koniecznie do kizania :lol: Lepszy spacer :wink: nie powinno sie zostaiwc ani laba ani goldena z dzieckiem bo DZIECKO moze mu krzywde zrobic. Ja myślę że duży pies może zrobić małemu dziecku krzywdę niechcący, wystarczy że na nie skoczy z radości, popchnie, dziecko może uderzyć główką w twardą nawierzchnię, trzeba uważać ... labrador potrafi być krnąbrny. Zgadzam się - Kenzak także potrafi być nieźle uparty, nie raz udaje że nie słyszał polecenia albo "rżnie głupa" wykonując polecenia na sekundę np. waruj pies się kładzie a zaraz wstaje i dalej robi swoje. I do tego ta roześmiana paszcza. A jak stracisz cierpliwość i pacniesz go w tyłek to dopiero zabawa! Zaczyna latać jak szajbus w kółko przecież to świetna zabawa :D Wystarczy troszkę olać przestrzeganie pewnych zasad (piesek je po ludziach, piesek wykonuje każde polecenie które padło, piesek idzie do lasu przy nodze itd) żeby mu się zaczeło wydawać że wcale nie musi się słuchać :wink: Najlepsza odpowiedź blocked odpowiedział(a) o 18:47: Nie ma żadnej gwarancji, że każdy labrador czy golden jest TAKI i TAKI. Z mieszanki może wyjąc uzupełni co innego. Ponadto jego rodzice mogli nie być rodowodowi tylko w typie rasy więc także mieli charaktery nietypowe dla rasy.,,On przejdzie z 1km albo mniej i już zmęczony jest.''To zalezy jaką pies ma kondycje a nie od rasy. Racja ogólnie te dwie rasy są bardzo eneegiczne ale pies przyzwyczajony do małej ilości ruchu nie stanie się z dnia na dzień sportowcem. Popracuj nad jego kondycją. Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 18:37 Każdy pies jest inny - nie zależy to od rasy . Mój pies ( labrador ) b. lubi pływać , ale widziałam dużo labradorów które na widok wody uciekały .Hehe mój pies też kiedyś był leniwy . Ale zwiększałam stopniowo dł. spacerów - i teraz nie ma z nim problemów . blocked odpowiedział(a) o 18:37 No , może jeśli go wzięłaś ze schroniska , to pewnie jest po przejściach i nie ma takich chęci i wgl. A może po prostu jest już stary i nie chce mu się :) nie jest powiedziane że dana rasa psa musi mieć taki , a taki charakter : ] Też mam odmieńca : Mój pies jest rasy Cavalier King Charles Spaniel i te psy nimby nigdy nie szczekają i tylko śpią , a moja Pola szczeka : - )) i lubi się czasami powygłupiać , a śpi tylko kiedy nie ma nikogo w domu , albo w nocy : d tak uwielbiaja wodę i nie męczą sie tak szybko może jest stay podaj wiek to Ci lepiej odpowiem. Bo to mieszaniec, a nie wiadomo co z takiej mieszanki jeśli rodzice mieli takie cechy to on może być zupełnie te geny się tak zmiksowały i nawet jak rodzice spokojni to pies może być agresywny/ Siria odpowiedział(a) o 18:42 Geny dwojga rodziców nie zawsze dają heterozję. Może spotkały się dwa geny w takiej postaci, że nawzajem się "wykluczyły" i pies nie jest żywiołowy. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Golden i labrador to dwie różne rasy, choć należące do tej samej grupy. Pełna nazwa każdej z tych ras to: golden retriever i labrador retriever. Obie rasy należą do grupy retrieverów, czyli psów wyhodowanych do aportowania postrzałków ptactwa wodnego. Mają one wiele cech wspólnych, ale kilka je i labrador – czym się różnią z wyglądu? Na pierwszy rzut oka widać, że rasy te różnią się szatą. Labradory mają krótką sierść z bogatym podszerstkiem, natomiast goldeny są długowłose. W związku z tym inne wymagania pielęgnacyjne stoją przed właścicielami każdej z tych ras. I tu niespodzianka – to wcale nie goldeny potrafią „zasierścić” całe mieszkanie, a właśnie labki! Dlaczego? Szata goldenów, choć długa, jest bardzo miękka. Wypadające kłaki zbierają się w kątach i tworzą łatwe do sprzątnięcia kule sierści, przypominające koty z kurzu. Przy regularnym odkurzaniu właściwie nie jest to problem. Sama sierść goldena też nie wymaga specjalnej pielęgnacji – wystarczy psa raz w tygodniu wyczesać. Kąpie się go w razie potrzeby, ale wystarczy raz na pół roku. Sierść labradorów jest twarda i krótka. Szczególnie w okresie linienia wypadają duże jej ilości, które można znaleźć potem naprawdę wszędzie – w dywanach, na kanapach, a gdy spojrzy się pod słońce, to i blat kuchenny pokrywa warstwa kłaczków… Jedynym sposobem, by sobie z tym poradzić – poza regularnym odkurzeniem całego domu – jest wyczesywanie labka. Powinno się to robić przynajmniej raz w tygodniu, a gdy pies linieje – nawet co drugi dzień. Nie obejdzie się bez furminatora, czyli specjalnego grzebienia, który zbiera nie tylko tę sierść z wierzchu, ale właśnie „wyciąga” też podszerstek. Golden i labrador różnią się także umaszczeniem. Goldeny występują tylko w kolorze kremowym, choć intensywność tego ubarwienia może być różna – spotyka się goldeny o umaszczeniu złotym (stąd nazwa rasy). Nie istnieją goldeny w kolorze czarnym, choć niektórzy tak sądzą, mając prawdopodobnie na myśli inną rasę, również z grupy retrieverów – flat coated retrievera. Z kolei labradory bardziej różnią się między sobą kolorystycznie – występują w odmianach: czarnej, biszkoptowej i czekoladowej. Odcienie biszkoptu również mogą mieć inną intensywność – od barwy jasnej, kremowej, aż po rudą. Golden i labrador – czym się różnią z charakteru? Golden łatwiej się podporządkowuje właścicielowi, ale jest przy tym bardzo wrażliwy – źle traktowany przeżywa to bardziej niż psy większości innych ras. Sporo goldenów ma skłonność do pilnowania przedmiotów, od początku trzeba więc dbać o to, by pies za zupełnie normalne traktował zbliżanie się do jego legowiska czy ruszanie jego zabawek. Źle zsocjalizowany golden może stać się lękliwy i obawiać się nowych osób czy dzieci. Labrador jest od goldena bardziej samodzielny i ma silniejszy charakter. Wymaga od początku konsekwentnego prowadzenia, gdyż jest dość uparty. Oduczenie go złych nawyków bywa trudne i czasochłonne. Podczas gdy źle wychowywany golden może przejawiać zachowania lękowe, nieprawidłowo prowadzone labki stają się nadpobudliwe, a czasem wręcz agresywne. Dlatego socjalizacja od samego początku jest tak ważna. Labrador znany z tego, że jest przyjacielem dzieci – oczywiście stanie się nim, ale jeśli zadbamy o jego dobre kontakty z maluchami od szczenięctwa. Golden i labrador – w czym są podobne? Zaletami obu ras są wrodzona łagodność i przyjazne nastawienie do ludzi, dlatego nie sprawdzą się w roli psów stróżujących czy obronnych. Lubią dzieci i są w stosunku do nich cierpliwe. Wymagają bliskiego kontaktu z rodziną, nie powinny być izolowane od domowników, a zwłaszcza nie mogą być trzymane w kojcu. Golden i labrador to psy inteligentne i chętne do nauki. Potrzebują dużo ruchu (ale niekoniecznie biegania przy rowerze – lepsze są dla nich wielokilometrowe spacery z atrakcjami, nauką sztuczek i elementami tropienia), lubią pływać, sprawdzają się także w psich sportach.

mieszaniec labradora z goldenem