miejsce pracy w którym nosi się uniform

Na koszuli służbowej i koszuli służbowej letniej, bezpośrednio nad prawą górną kieszenią, w postaci metalowej tabliczki, nosi się znak: Znak identyfikacji imiennej Źródło: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1 z dnia 20 maja 2009 r. w sprawie umundurowania policjantów, par. 28 ust. 3a Tłumaczenie hasła "miejsce pracy" na angielski. workplace, work, job to najczęstsze tłumaczenia "miejsce pracy" na angielski. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Jutro jest mój pierwszy dzień w nowym miejscu pracy. ↔ Tomorrow is my first day at the new workplace. Pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy od momentu stawienia się w wyznaczonym czasie w zakładzie pracy lub w innym miejscu, w którym praca ma być wykonywana, do upływu określonego czasu pracy albo później, jeśli pracownik został zobowiązany do pracy w godzinach nadliczbowych. Ważne! ubranie, które nosi, dom, w którym mieszka, miasto, które zamieszkuje i prowincja, w której przebywa” 47 . Przybyszewski odr zuca, jak wiemy, cały ten zewnętrzny balast, a opis, jeśli nie Oznakę identyfikacyjną z nazwiskiem nosi się do wszystkich ubiorów bezpośrednio nad klapką prawej górnej kieszeni, a na kurtkach mundurów Marynarki Wojennej - po prawej stronie symetrycznie w stosunku do baretek. Na swetrze oficerskim oznakę identyfikacyjną nosi się w Wojskach Lądowych i Siłach Powietrznych po prawej stronie na Frau Mit Hund Sucht Mann Mit Herz Kinox. Strój pracownika może spełniać kilka funkcji. Możemy spotkać się ze strojami pracowniczymi wymaganymi ze względu na przepisy BHP jak i stroje, które mają na celu podkreślenie przynależności do zespołu lub zintegrowania pracowników. Kiedy pracodawca musi, a kiedy może zapewnić strój swojemu pracownikowi? Obowiązkowy strój dla pracownikaObowiązek zapewnienia stroju dla pracownika wynika przede wszystkim z przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. Chodzi tu przede wszystkim o przepisy dotyczące zawodów technologicznych jak i sanitarnych. Polskie normy stanowią, że pracodawca jest obowiązany do zapewnienia stroju, jeżeli ubranie należące do pracownika przy wykonywaniu pracy mogłoby ulec zniszczeniu lub zapewnienia stroju przysługuje przede wszystkim pracownikom służb medycznych i sanitarnych, laboratorantom, pracownikom taśm produkcyjnych oraz osobom zatrudnionym w gastronomi. Za ubiór tych pracowników odpowiada pracodawca. Zobacz: Jak chroniony jest pracownik w wieku przedemerytalnym? Strój wymagany przez pracodawcę Oprócz strojów pracowniczych wymaganych przez przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, często zdarza się, że pracodawca wymaga od swoich pracowników charakterystycznego ubioru, tzw. dress code. Dress code ma zastosowanie obecnie w wielu branżach, przykładami takiego ubioru są np. garnitury określonego fasonu i koloru w przedsiębiorstwach biznesowych, czy spotykane na co dzień jednakowe stroje dla pracowników hipermarketów. O ile te pierwsze pracownicy gwarantują sobie sami, to te drugie są zapewniane przez pracodawcę. Odpowiedni, jednolity strój wpływa na postrzeganie pracowników. Szczególnie ważne jest to w przypadku, gdy pracownicy maja bezpośredni kontakt z klientem. Strój jest dla klienta równie ważny jak sama wypowiedź pracownia. Elegancki strój łatwiej pozwala wzbudzić zaufanie u drugiej strony i wprowadza wrażenie większej kompetencji osoby pracownik w swojej pracy nie ma bezpośredniego kontaktu z klientami, pracodawca nie może ingerować w wizerunek swojego jednolite noszone przez pracowników sklepów to również ukłon w stronę klientów. Pozwalają one na łatwą identyfikację pracownika spośród tłumu klientów. Umożliwia to łatwiejsze uzyskanie pomocy np. przy szukaniu serwis: PracownikObowiązek stawiania się w pracy w określonego rodzaju stronie może być przez pracodawcę egzekwowany. Obowiązek taki powinien być zawarty w podpisywanej z pracownikiem umowie o pracę, lub zamieszczony w regulaminie pracy. Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie. Jak określić miejsce pracy? Miejsce wskazane w umowie o pracę powinno odzwierciedlać miejsce faktycznego wykonywania obowiązków przez pracownika. W praktyce jednak bardzo często zapisy w umowie o pracę odbiegają istotnie od rzeczywistości. Dotyczy to zwłaszcza pracowników, których miejsce pracy jest „nietypowe”. Z uwagi na specyfikę zadań pracownika, miejsce wykonywania przez niego pracy może być ukształtowanie na trzy sposoby: punktowo (stacjonarnie), poprzez wskazanie pewnego obszaru geograficznego, na którym pracownik wykonuje pracę lub poprzez wskazanie ruchomego (zmiennego) miejsca pracy. Punktowe miejsce pracy W przypadku pracowników, którzy wykonują pracę w stałym miejscu (w szczególności pracowników biurowych, czy zatrudnionych w zakładach produkcyjnych) wystarczy wskazać w umowie pewien punkt geograficzny, w którym pracownicy wykonują regularnie swoje obowiązki. Może to być dokładny adres pracodawcy, ale wystarczy podanie miejscowości, w której praca jest wykonywana. Wskazane w ten sposób miejsce pracy, pomimo że faktycznie obejmuje obszar całego miasta, będzie traktowane jako punktowe, a nie obszarowe. Jeśli w umowie wskazany jest konkretny adres firmy, wszelkie późniejsze zmiany tego adresu w zasadzie powinny być również odzwierciedlane w umowie. Miejsce świadczenia pracy nie musi być tożsame z siedzibą pracodawcy. Jeśli zatem dana firma ma w Polsce kilka biur, każde z nich może być wskazane dla pracujących w nim osób jako ich miejsce pracy. Miejsce pracy jako obszar geograficzny W przypadku pracowników „terenowych”, takich jak np. przedstawiciele handlowi, dla których kluczowym elementem obowiązków jest ciągłe przemieszczanie się „od zadania do zadania”, miejsce pracy może obejmować pewien obszar geograficzny. Ważne, żeby tak sformułowane miejsce pracy odzwierciedlało rzeczywisty zakres terytorialny odpowiedzialności pracownika, czyli obszar, na którym pracownik jest zobowiązany do przemieszczania się w celu wykonywania obowiązków. Obszarowe miejsce pracy nie może zostać oznaczone zbyt szeroko (np. terytorium całej Polski). Pracownik powinien mieć bowiem możliwość dojechać do pracy, wykonać zadanie i wrócić do domu, a wszystko to w godzinach pracy. To dlatego, że w przypadku pracowników mobilnych, ze względu na to, że przemieszczanie się jest jednym z ich obowiązków pracowniczych, czas podróży wliczany jest do czasu pracy. Z tego powodu wyznaczenie zbyt rozległego obszaru mogłoby skutkować koniecznością rekompensaty pracy w nadgodzinach. Ruchome miejsce pracy Jeszcze inaczej jest w przypadku pracowników branży budowlanej czy w firmach świadczących czasowe usługi u klientów (np. przy wdrażaniu systemów informatycznych). Charakter pracy tych pracowników jest o tyle nietypowy, że ich miejsce pracy zmienia się, ale w dłuższej perspektywie czasowej. Wykonują oni pracę przez pewien czas w jednym miejscu, gdzie pracodawca realizuje zlecenie (np. na placu budowy), by po pewnym czasie przenieść się w kolejne miejsce. Często miejsca te są od siebie znacznie oddalone. Z drugiej strony miejsce pracy takich osób cechuje jednak pewna stabilność. Praca wykonywana jest bowiem w danym miejscu zazwyczaj przez z góry wiadomy (często dłuższy) okres. Dla tej grupy pracowników najbardziej adekwatne jest wskazanie w umowie ruchomego (zmiennego) miejsca pracy. Będą to w konsekwencji te poszczególne lokalizacje, do których zostanie przez pracodawcę skierowany w danym czasie. Inny sposób określenia miejsca pracy dla tej grupy osób byłby nieadekwatny. Wskazanie punktowego miejsca pracy wymagałoby częstego aneksowania („aktualizacji”) umów, co byłoby niepraktyczne. Z drugiej strony określenie miejsca pracy jako obszaru geograficznego nie odzwierciedlałoby rzeczywistego stanu rzeczy, gdyż podróżowanie nie jest jednym z obowiązków zawodowych tej grupy pracowników. Możliwe jest natomiast wskazanie w umowie obszaru, na jakim pracownik może być kierowany do pracy. Będzie to jednak także ograniczenie dla pracodawcy. Miejsce pracy a podróż służbowa Sposób określenia miejsca pracy w umowie o pracę może rzutować na to, jak potraktowane będzie wykonywanie przez pracownika obowiązków poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy. Może to być uznane za wykonywanie zwykłych obowiązków niepociągających za sobą żadnych dodatkowych świadczeń lub (w pewnych okolicznościach) za podróż służbową, za którą należą się pracownikowi od firmy dodatkowe świadczenia. Z podróżą służbową mamy do czynienia, kiedy pracownik incydentalnie wyjeżdża w celach służbowych poza siedzibę pracodawcy (co do zasady miejscowość, w której ma siedzibę organ zarządzający) lub swoje stałe miejsce pracy. W praktyce pojawiają się wątpliwości, kiedy mamy do czynienia z podróżą służbową w przypadku obszarowego miejsca pracy. Podróż nie stanowi bowiem zjawiska incydentalnego i nadzwyczajnego, lecz należy do standardowych obowiązków takiego pracownika. Nie będzie on w związku z tym uprawniony do diet z tytułu podróży służbowej wykonując swoje zwykłe zadania w różnych miejscowościach na przypisanym mu terenie, pomimo że faktycznie nieustanne przebywa w trasie. Inaczej będzie jednak, gdy pracodawca wyda takiemu pracownikowi polecenie wykonania jednorazowego zadania poza obszarem wskazanym w umowie, a zmiana miejsca wykonywania pracy będzie zmianą o charakterze krótkotrwałym. Przy wadliwym określeniu miejsca pracy pracownikom terenowym istnieje zwiększone ryzyko konieczności wypłaty diet. Pracownicy z punktowym lub zmiennym miejscem pracy uprawnieni będą do diety wykonując na polecenie pracodawcy każde incydentalne zadanie poza miejscowością, w której wykonują zwykłe obowiązki. Miejscem świadczenia pracy pracowników firmy budowlanej świadczącej usługi na terenie całej Polski są województwa świętokrzyskie, małopolskie, podkarpackie i śląskie. Pracownicy w ciągu miesiąca pracują na kilku budowach znajdujących się na terenie różnych województw. Czy pracodawca prawidłowo określił miejsce wykonywania pracy? Orzecznictwo dopuszcza określenie miejsca pracy jako pewnego obszaru w przestrzeni geograficznej, czy obszaru pokrywającego się z jednostką administracyjnego podziału kraju. W mojej ocenie przedstawione w pytaniu ujęcie miejsca pracy dla wskazanej grupy pracowników może być uznane za zbyt szerokie. Miejsce wykonywania pracy wedle treści art. 29 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm) - dalej określać powinna umowa o pracę. Ustawodawca nie zdefiniował jednak tego pojęcia zostawiając stronom stosunku pracy dość dużą dowolność jego interpretacji. W wyroku z dnia 1 kwietnia 1985 r. (I PR 19/85, OSP 1986, nr 3, z. 46) Sąd Najwyższy wypowiedział się na temat miejsca pracy przyjmując szerokie rozumienie tego pojęcia. Zdaniem SN "należy odróżnić "miejsce pracy" pracownika od "siedziby zakładu pracy". Miejsce świadczenia pracy stanowi jeden z istotnych składników umowy o pracę, obustronnie uzgodniony, objęty ogólnym zakazem jednostronnej zmiany przez któregokolwiek z kontrahentów umowy. Strony zawierające umowę o pracę mają dużą swobodę w określaniu miejsca pracy. Może być ono określone na stałe, bądź jako miejsce zmienne, przy czym w tym ostatnim wypadku zmienność miejsca pracy może wynikać z samego charakteru (rodzaju) pełnionej pracy. Ogólnie pod pojęciem miejsca pracy rozumie się bądź stały punkt w znaczeniu geograficznym, bądź pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju lub w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym ma nastąpić dopełnienie świadczenia pracy. "Miejsce pracy" nie musi być wyposażone w zaplecze socjalne, kadrowe i techniczne. Wykonywanie pracy w uzgodnionym przez strony "miejscu pracy" pracownika nie rodzi obowiązku płacenia takiemu pracownikowi ani diet, ani świadczeń rozłąkowych." Podobnie wypowiedział się SN w wyroku z dnia 6 marca 2007 r. (II PK 212/06, OSNP 2008, nr 7-8, poz. 101), prezentując pogląd iż "miejscem wykonywania czynności pracowniczych przez pracownika urzędu celnego lub podatkowego może być nie tylko siedziba zatrudniającego go urzędu, ale również obszar jego właściwości miejscowej." W wyroku z dnia 19 marca 2008 r. (I PK 230/07, LEX nr 465986) Sąd Najwyższy zajął się kwestią rozróżnienia pojęć "miejsce wykonywania pracy" oraz "stałe miejsce pracy" twierdząc, iż pojęcia te nie są tożsame. Zdaniem SN "określenie w umowach zawartych z powodem jego miejsca wykonywania pracy jako "transport międzynarodowy" czy "kraje trzecie" - niezależnie od wątpliwości dotyczących tego, czy z uwagi na ich nadmierną ogólnikowość mogą być one uznane za spełnienie ustawowego wymagania (art. 29 § 1 pkt 2 wskazania "miejsca wykonywania pracy" - trudno uznać za równoznaczne ze wskazaniem jego "stałego" miejsca pracy; w związku ze sposobem określenia w umowach zawartych z powodem miejsca wykonywania pracy można mówić, iż jest to miejsce "ruchome", "zmieniające się" stosownie do okoliczności i potrzeby - choć względnie określone - ale tym samym nie jest to "stałe miejsce pracy". Stałe miejsce pracy to zasadniczo miejsce ściśle określone, w jednej miejscowości, czy nawet w jednej placówce zatrudnienia, w której praca jest regularnie świadczona. Prowadzi to do wniosku, że powód nie miał określonego, "stałego miejsca pracy" i wobec tego - zgodnie z literą art. 775 § 1 - punktem odniesienia dla oceny czy "wykonując transport międzynarodowy" czynił to będąc w podróży służbowej jest miejscowość, w której znajdowała się siedziba jego pracodawcy." Kamil Szymański - specjalista z zakresu prawa pracy Znaczenie profesjonalnego ubierania sięCo nosi profesjonalista?Co zazwyczaj zawiera kodeks ubioru zawodowego mężczyzn?Co kobiety powinny nosić w miejscu pracy?Słowem podsumowania Znaczenie profesjonalnego ubierania się Porozmawiajmy o znaczeniu posiadania profesjonalnego dress code w pracy Aby pracować w profesjonalnym środowisku, powinieneś nosić ubrania odpowiednie do konkretnego rodzaju pracy. W większości przypadków oznacza to noszenie stroju biznesowego. Najważniejsze nie jest to, co nosisz, ale jak to nosisz. Możesz być stylowy i modny bez względu na budżet. Co nosi profesjonalista? Business casual dress code to świetny sposób na osobisty akcent w profesjonalnym stroju. Wiele stylizacji można uznać za profesjonalne, ale jedno pozostaje niezmienne: musisz nosić jeden z trzech głównych kolorów – czarny, granatowy lub szary. Te kolory są bardziej formalne i pasują do każdego rodzaju akcesoriów. Co zazwyczaj zawiera kodeks ubioru zawodowego mężczyzn? Męski uniform profesjonalnej odzieży składa się z garnituru dopasowanego do ciała oraz krawata, który dopełni strój. Garnitur powinien być jednorzędowy, a marynarka mieć jeden lub dwa guziki, w zależności od wybranego stylu. Spodnie powinny być zaprasowane, a odległość między talią a mankietem spodni musi wynosić co najmniej sześć cali. Krawaty muszą zawsze pasować do koloru koszuli. Wybierając krawat, upewnij się, że pasuje on do kształtu i wzrostu Twojej twarzy. Co kobiety powinny nosić w miejscu pracy? Powszechną praktyką pracodawców jest stosowanie w miejscu pracy odpowiedniego ubioru. Nie tylko dla mężczyzn. Kobiety mają również swój dress code, którego muszą przestrzegać, aby zachować profesjonalny wygląd. Wygląd kobiety w pracy powinien być czysty, zadbany, zadbany i skromny, a jednocześnie atrakcyjny. Chociaż nie ma twardych i szybkich zasad dotyczących tego, co kobiety powinny nosić w pracy, istnieją pewne standardy, które mogą pomóc im zachować profesjonalizm. Na przykład kobiety powinny unikać noszenia ubrań z obraźliwą grafiką lub słowami. Słowem podsumowania Zawsze powinniśmy wkładać energię i wysiłek, aby ubrać się profesjonalnie. Jednocześnie powinniśmy być również świadomi otoczenia, w którym się znajdujemy, aby nie być przesadnie lub niedostatecznie ubranym. W pracy, bez względu na branżę i stanowisko, strój ma bardzo duże znaczenie. Zwłaszcza jeżeli do naszych obowiązków należą spotkania z klientami lub gdy nasz wygląd jest wizytówką firmy, którą reprezentujemy. Nawet jeżeli pracodawca nie wyznaczył zasad obowiązującego kodu ubioru, powinniśmy przestrzegać pewnych standardów i nie przychodzić do pracy w zbyt swobodnym stroju. Jak więc należy ubierać się do pracy? Odpowiedzi znajdziecie w poniższym tekście. Pierwszy dzień w pracy Wiele firm nie ustala reguł dotyczących tego, jak pracownicy mają przychodzić ubrani do biura. Prawdopodobnie kieruje nimi przekonanie, że obserwując otoczenie, prędzej czy później sami dostrzegą pewną prawidłowość doboru stroju i dostosują się. Obserwacja otoczenia to rzeczywiście dobry sposób na to, by ustalić co w danej firmie jest przyjęte, a co nie. Jednak jeżeli mamy wątpliwości, pamiętajmy, że o politykę firmy w kontekście zasad ubioru, możemy zapytać już podczas rozmowy kwalifikacyjnej. Jak skompletować formalny strój do pracy, czyli o klasyce elegancji Business formal dress code to najbardziej elegancka forma biznesowego stroju, zarezerwowana dla przedstawicieli najwyższych stanowisk, w branżach takich jak bankowość, prawo, ubezpieczenia, polityka, itd. Jednak nawet przedstawiciele tych zawodów powinni pamiętać, że taka elegancja wymagana jest wyłącznie podczas ważnych spotkań. Na co dzień powinniśmy nosić nieco mniej szykowne zestawy. Warto wiedzieć, czym charakteryzuje się strój business formal, bowiem zasady doboru poszczególnych jego elementów są ściśle określone, a odstępstwa od reguł niedopuszczalne. Formalny styl ubioru oznacza konieczność założenia eleganckiego garnituru. W sytuacjach wyjątkowo formalnych warto postawić na czerń, w pozostałych lepiej wybrać ciemnogranatowy garnitur. Założenie modelu grafitowego, ewentualnie w kolorze bardzo ciemnego brązu także nie będzie błędem. Ważne natomiast, aby materiał z którego wykonany jest garnitur był wysokiej jakości, najlepiej gładki, ale dozwolone są także delikatne wzory, np. prążki i subtelna krata. Klasyczny garnitur należy uzupełnić o klasyczną, elegancką koszulę – najlepiej w kolorze białym. – Częstym błędem jest wybór mankietów zapinanych na spinki – te zarezerwowane są bowiem na najbardziej uroczyste okazje – mówi Wojciech Tulwin, Dyrektor ds. Marketingu i PR w firmie Recman. Obowiązkowo należy założyć krawat, inne dodatki należy ograniczyć do minimum – obrączka i nie rzucający się w oczy zegarek to wszystko, na co możemy sobie pozwolić. Do tego klasyczne buty – czarne lub ciemno brązowe. Nieco więcej swobody wprowadza styl business professional, który w skali formalności plasuje się o stopień niżej. Tu ograniczenia co do wzorów i kolorów są mniej rygorystyczne. Możemy pozwolić sobie na przykład na poszetkę, wciąż pamiętając o stonowanych barwach. Koszula może być z delikatną fakturą lub w subtelne pasy czy nierzucającą się w oczy kratkę. Elegancja na co dzień – jak profesjonalnie ubrać się do biura Nawet, jeżeli nie pracujemy na eksponowanym stanowisku, nasz pracodawca może wymagać od nas eleganckiego stroju, który zapewnia profesjonalny wygląd. Zwłaszcza, jeżeli charakter pracy wymaga od nas reprezentowania firmy na zewnątrz. W takim przypadku idealnie sprawdzi się business casual. W porównaniu z bardzo zasadniczym stylem formalnym, business casual daje o wiele więcej swobody – dotyczy to koloru garniturów, koszuli, dodatków. Możemy pozwolić sobie na zabawę poszczególnymi elementami stroju, różnicowanie materiałów i wzorów, dzięki czemu nasz styl jest bardziej nowoczesny, nie zapominajmy jednak, że zbyt duży luz nie jest wskazany. Business casual pozwala odetchnąć od klasycznego garnituru. Przy tych stylizacjach znika również krawat. Wciąż wymagana jest elegancka koszula z długim rękawem oraz eleganckie spodnie, ale klasyczną marynarkę możemy zastąpić modelem nieco mniej formalnym, a czasami zamiast marynarki założyć klasyczny sweter. – W zależności od firmy zasady kodu ubioru mogą się różnić. Wraz z polityką przedsiębiorstwa zmienia się chociażby podejście dotyczące dżinsów. Są firmy, w których taka opcja jest niedopuszczalna, ale większość akceptuje klasyczne, ciemne modele o prostym kroju – mówi Wojciech Tulwin. – Nie zmienia się natomiast podejście do koszul z krótkim rękawem, których należy zdecydowanie unikać– dodaje. Pamiętajmy, że męski styl biznesowy może mieć oblicze mniej lub bardziej eleganckie. W razie potrzeby, wystarczy uzupełnić dany zestaw o krawat i marynarkę, by uzyskać wersję bardziej elegancką, czyli tzw. smart casual. Właśnie dlatego styl ten nazywany jest „stylem środka”. Pełna dowolność – jaki strój wybrać do pracy, jeżeli nie mamy wytycznych Nawet jeżeli pracodawca pozostawia nam dowolność w kwestii doboru stroju do pracy, nie oznacza to, że możemy przyjść do pracy w szortach. W takiej sytuacji, najbezpieczniej jest założyć, że obowiązuje nas styl casual – styl swobodny, choć nie należy tej swobody interpretować zbyt dosłownie. Casual dress code rzeczywiście wiąże się z dużą dozą swobody, daje wiele możliwości podkreślenia własnego stylu. Możemy wybierać ubrania nieco luźniejsze, wygodne nie krępujące ruchów, ale bynajmniej nie sprowadza się to do zestawu t-shirt i dżinsy. Casual, nie oznacza byle jak. Zwłaszcza w przypadku stroju do pracy, który musi odzwierciedlać nasz szacunek dla osób, z którymi się spotykamy. Oczywiście elementy garniturowe mogą zniknąć, elegancką koszulę można odwiesić do szafy, ale jej bardziej luźna czy sportowa wersja z kołnierzykiem zapinanym na guziki to właśnie casual. Eleganckie spodnie można zastąpić klasycznymi modelami dżinsów czy chinosów, ale szorty, spodnie z dresowej tkaniny, modele z przetarciami i naszyciami – zdecydowanie powinny być zarezerwowane na spotkania w gronie znajomych. Możemy za to nosić koszulki polo czy neutralne, gładkie t-shirty w stonowanych kolorach. W czasie chłodniejszych dni możemy włożyć sportową marynarkę lub gładki sweter w neutralnej kolorystyce. Dopuszczalne jest także sportowe obuwie, ważne jednak, by było zadbane i schludne. Czy istnieje coś takiego jak pełna dowolność ubioru w miejscu pracy? Pracując w branży kreatywnej, z wieloma twórczymi ludźmi szybko zorientujemy się, że definicja codziennego stroju do pracy znacznie odbiega od znanych standardów. Elementy, które nie spotkałyby się z akceptacją w przeciętnym biurze, takie jak podarte dżinsy, szalone kolory, widoczne tatuaże, piercing – tutaj będą czymś powszechnie akceptowanym. Są jednak rzeczy nie akceptowane w żadnym, nawet najbardziej kreatywnym miejscu pracy. Nawet, jeżeli pracujemy w niezwykle twórczym i kreatywnym środowisku – wciąż powinniśmy zdawać sobie sprawę, że są pewne granice dobrego smaku, których nie wolno przekraczać. Sportowe koszulki z nazwami klubów lub takie, które zawierają nie zawsze akceptowalne hasła (nawet jeżeli Twoim zdaniem są one zabawne), czy kreacje ewidentnie wieczorowe – to zestawy, których zdecydowanie należy unikać. źródło:

miejsce pracy w którym nosi się uniform